استفاده از این قوانین می‌تواند به شما کمک کند قراردادی ایجاد کنید که برای همه اعضای خانواده مفید و رضایت‌بخش باشد.

وقتی فرزند شما از خانه مستقل می‌شود، انتظار ندارید دوباره به خانه بازگردد. با این حال، بازگشت او به خانه لزوماً بد نیست و بسیاری از خانواده‌ها تجربه مثبت و مفیدی از این شرایط دارند. کلید موفقیت در این وضعیت، تعیین انتظارات روشن با قوانین و چارچوب مشخص است.


۱. پول

برنامه‌ای برای مشارکت مالی ایجاد کنید و هزینه‌ها را تقسیم کنید.

  • مبلغ پرداختی را متناسب با وضعیت مالی فرزندتان تعیین کنید، اما او باید در هزینه‌های خانه شریک باشد.
  • برای تشویق فرزندتان به استقلال، مبلغ پرداختی را هر ماه کمی افزایش دهید؛ این روش کمک می‌کند بدون ایجاد وابستگی بلندمدت، از او حمایت کنید.
  • یک انتقال خودکار ماهانه از حساب فرزندتان به حساب خودتان برقرار کنید تا از بهانه‌ها و یادآوری‌های مداوم جلوگیری شود.
  • اگر به پول نیاز ندارید، می‌توانید آن را به عنوان سرمایه برای کمک به هزینه‌های نقل مکان آینده فرزندتان ذخیره کنید.
  • مشارکت مالی باعث ایجاد عادت‌های مسئولانه و افزایش اعتماد به نفس فرزندتان می‌شود.

۲. کارهای خانه

وظایف خانه را بین اعضای خانواده تقسیم کنید.

  • مهم نیست چگونه کارها تقسیم شود، بلکه مسئولیت‌پذیری هر فرد در انجام سهم خود اهمیت دارد.
  • شما می‌توانید کارهای سبک‌تر را انجام دهید و فرزندتان کارهای سنگین‌تر مانند برف‌روبی یا چمن‌زنی را انجام دهد.
  • فرزندتان باید پس از خود نظافت کند تا فشار کاری شما کاهش یابد.
  • قدردانی همیشه موثر است؛ حتی اگر وظیفه‌ای بر عهده اوست، شنیدن یک “مرسی” باعث رضایت خاطر همه می‌شود.

۳. میهمانان

در مورد بازدیدکنندگان و اقامت شبانه صحبت کنید.

  • این موضوع را صادقانه و حتی اگر کمی ناراحت‌کننده است، مطرح کنید.
  • فرزند شما حق دارد تصمیمات شخصی خود را در مورد روابط بگیرد، اما اگر با اقامت شبانه میهمانان موافق نیستید، باید جای دیگری پیدا کند.
  • گزینه‌های جایگزین: خانه شریک، هتل یا کمپینگ.
  • اگر فقط می‌خواهد با دوستی وقت بگذراند، می‌تواند به کافی‌شاپ یا پارک برود.

۴. غذا

هزینه خرید و پخت غذا را تقسیم کنید.

  • سوالاتی مانند: چه کسی خرید می‌کند؟ هزینه‌ها چگونه تقسیم می‌شود؟ آیا همه می‌توانند از مواد غذایی استفاده کنند؟ را از ابتدا مشخص کنید.
  • می‌توانید نوبتی آشپزی کنید، هرکس غذای خودش را بپزد، یا یک نفر آشپزی کند و دیگری هزینه خرید مواد غذایی را تقبل کند.
  • حتی اگر خرید مواد غذایی را مشترک کردید، بهتر است هرکس کشوی یا قفسه‌ای برای خود داشته باشد.

۵. برنامه و زمان‌بندی

تصمیم بگیرید چه زمانی هر کس از فضاها یا وسایل مشترک استفاده کند.

  • چه شبی برای برنامه‌های شخصی رزرو شود؟ اگر برنامه‌ها همزمان شدند، چه باید کرد؟
  • برای کارهای تکراری هم برنامه‌ریزی کنید؛ مثلاً یکی صبح از تردمیل استفاده کند و دیگری عصر.
  • گزینه‌های توافقی همیشه وجود دارد؛ مثلا بازی فوتبال را در خانه دوست تماشا کند یا برنامه‌ای را ضبط کنید و بعداً ببینید.
  • لازم نیست کل تقویم دیجیتال خود را در اختیار فرزند بگذارید، یک تقویم ساده روی یخچال کافی است.

۶. ادب و احترام

از قوانین اطلاع‌رسانی و رعایت سکوت پیروی کنید.

  • به عنوان یک بزرگسال، تماس دادن وقتی دیر می‌آیید ممکن است عجیب باشد، اما باعث آرامش خیال خانواده می‌شود.
  • قانون اطلاع‌رسانی دو طرفه است: فرزندتان و شما باید یکدیگر را مطلع کنید.
  • لازم نیست جزئیات بدهید، فقط اطلاع دادن زمان بازگشت کافی است.
  • ساعات سکوت برای آرامش همه مهم است؛ هیچ کس نمی‌خواهد موسیقی بلند نیمه شب گوش کند.

۷. ارتباط

جلسه خانوادگی ماهانه برگزار کنید.

  • فرصت دارد تا مشکلات را مطرح و حل کنید و از خوشایندی همه مطمئن شوید.
  • از تکنیک‌های ارتباط مثبت استفاده کنید: نوبتی گوش دادن، حل مسئله با مذاکره، استفاده از زبان سازنده.
  • اگر چیزی آزاردهنده است، بیان کنید و در صورت نیاز کمک بخواهید.
  • ایجاد گروه پیام‌رسانی خانگی برای اطلاع‌رسانی و ثبت وظایف مفید است.

۸. حریم خصوصی

فقط با اجازه وارد اتاق آنها شوید.

  • نقض حریم شخصی یا چک کردن وسایل شخصی باعث دعوا می‌شود.
  • هر دو بزرگسال هستید، پس رفتار مناسب و احترام به استقلال ضروری است.
  • رابطه باید رشد کند و تغییر یابد؛ فرزند شما نیاز دارد خانه را فضایی امن برای رشد و تغییر ببیند.

۹. تعارض

اگر وضعیت استرس‌زا شد، ترتیبات دیگری اتخاذ کنید.

  • زندگی با فرزند بزرگسال فرصت ایجاد خاطرات و حل مشکلات قدیمی است، اما گاهی زندگی مشترک کار نمی‌کند.
  • صرفه‌جویی مالی نباید سلامت روان را به خطر بیندازد.
  • رفتارهای خشونت‌آمیز یا سوءاستفاده قابل قبول نیست. در صورت خطر فوری، با پلیس تماس بگیرید.
  • در صورت نیاز، از خطوط اضطراری کمک بگیرید؛ در آمریکا، شماره 1(800)799-7233 یا ارسال START به 88788.

۱۰. بازه زمانی

تاریخ مشخصی برای خروج از خانه تعیین کنید.

  • معمولاً برنامه این نیست که فرزندتان همیشه در خانه بماند.
  • ایده‌ها: پایان تحصیل، یافتن شغل ثابت، یا پس‌انداز مبلغ مشخصی.
  • زمان‌بندی باید انگیزه استقلال فرزند را حفظ کند.

۱۱. قرارداد

یک قرارداد مکتوب با قوانین مشخص تهیه کنید.

  • با هم بنشینید و خواسته‌ها و نیازها را مطرح کنید و به صورت مکتوب ثبت کنید.
  • این کار مشارکتی و فرصتی برای تقویت ارتباط است.
  • قرارداد را امضا، تاریخ‌گذاری و ذخیره کنید؛ ممکن است کمی عجیب به نظر برسد، اما جلوی سوءتفاهم‌ها را می‌گیرد.

زندگی دوباره فرزندان بزرگسال در خانه می‌تواند هم فرصت خوبی برای نزدیک‌تر شدن خانواده باشد و هم چالش‌هایی به همراه داشته باشد. با رعایت این ۱۱ قانون—شامل تقسیم هزینه‌ها، انجام کارهای خانه، مدیریت مهمان‌ها، برنامه‌ریزی غذایی، احترام به حریم خصوصی و تعیین بازه زمانی برای خروج—می‌توانید زندگی مشترک را سالم و راحت نگه دارید و از سوءتفاهم‌ها جلوگیری کنید.

در نهایت، حتی با قوانین و برنامه‌ریزی دقیق، داشتن وسایل و لوازم مناسب برای نظم دادن به فضا و راحتی همه اعضای خانواده بسیار کمک‌کننده است. به عنوان مثال، یک جاکفشی مرتب و جادار می‌تواند هم کف خانه را مرتب نگه دارد و هم باعث شود کفش‌ها به راحتی قابل دسترسی باشند و فضا دلپذیرتر شود.